van verslaving
naar Verbinding
naar Verbinding
Vandaag ben ik 2 jaar clean en in herstel, ik heb weer zelfliefde gevonden, kalmte en zingeving in mijn leven gekregen. Door het aangaan van mijn angsten, lang gekoesterde wrok onder ogen te zien, zelf afwijzing te erkennen, erover te praten met anderen, heb ik inzicht gekregen waarom ik jarenlang op de vlucht was: om emoties en de realiteit met drugsmisbruik. Deze kans heb ik aangegrepen om mijn persoonlijkheid en gedrag te veranderen.
Opgegroeid in een disfunctioneel gezin, aan alcohol verslaafde vader, en moeder van Jehova’s getuigen geëxcommuniceerd, nog voor ik er actieve herinnering aan ontwikkelde. Ouders gescheiden toen ik 3 jaar oud was, tot mijn 12e met anderhalf jaar oudere zus bij ons mam opgegroeid. Tussen mijn 4e en 5e ging ik naar een school voor moeilijk lerende kinderen vanwege mijn storende gedrag en concentratie problemen, in klassen met gemiddeld 15 klasgenoten zat ik meer op de gang dan in de klas, vooral de laatste jaren had ik last van gedragsstoornis.
Kreeg weinig van de lesstof mee en zat vaak te ‘dromen’, voor de handwerk- en handenarbeid lessen hadden ik des te meer aandacht, waar ik mijn creativiteit dan ook in kon storten. Op de Mavo, toen ik ook (mijn zus achterna) naar mijn vader verhuisde, was er weinig verschil. Werd voor de 3e klas niet toegelaten. Leerplichtig kwam ik op een zmok school terecht met max. 8 klasgenoten. Werd daar afgeperst en moest strijden voor een plek in de hiërarchie.
Eens in de 14 dagen bezochten mijn zus en ik onze vader en stiefmoeder. Ik kon mij in mijn jonge jaren geen goed beeld vormen wie mijn vader eigenlijk was, ervoer het meer als weekeind uitjes dan opvoeding door onze andere ouder, met cadeaus en bezoekjes aan Oma en Opa, af en toe andere familie. De connectie die ik bij mijn vader voelde, toen ik er woonde, was voornamelijk praktisch, bij de vaardigheden van ons pap waar mijn interesse lagen, keek ik op naar zijn vakkunde, dat wilde ik ook kunnen.
Later toen ik mijn 1e klinische opname verslavingszorg in 2018 aanging, begreep ik pas dat hij ook de ziekte verslaving had, affectie gestoord was en aan andere symptomen uit zijn wordingsgeschiedenis leed. Van mijn 12e tot 16e jaar heb ik bij hem gewoond en stoomde mij klaar om zelfstandig te worden met veel preken over zijn visie op het leven, structuur en discipline in plaats van liefde en een veilig gevoel te geven. De te volwassen benadering naar een puber, opvoeding waar ik wel wat vruchten van kon plukken, verwarde me ook.
Ik verhuisde weer naar mijn moeder door het gemis van vrijheid en tederheid. Leerplichtig ben ik een praktijkopleiding gaan volgen, een week les. drie weken betaald werk in de meubelindustrie. Daar ben ik voor het eerst gaan roken, had er al eerder van geproefd maar kocht toen mijn eigen pakjes waarvan ik gretig uitdeelde om aardig gevonden te worden. Niet veel later ontdekte ik wat Blowen met me deed en was verkocht, rust in mn hoofd en stress uit m’n lijf. Voortijdig gestopt met meubel opleiding door ruzie met klasgenoot de handdoek in de ring… , Vluchtgedrag. De poging in een opleiding in de elektrotechniek mislukte ook, het blowen in de pauze en geen huiswerk maken zorgde ervoor dat ik deze voortijdig beëindigde. In die periode was ik weer terug naar mijn moeder en stiefvader verhuisd, ze hadden toen al de plannen gemaakt om naar Spanje te emigreren.
Ik had mee kunnen gaan maar wilde dat niet en kwam zodoende op kamers terecht op m’n 18e. De huur rookte ik op en stond na 3 maanden al op straat. Heb in een jaar tijd op 6 verschillende plekken gewoond, op en neer met een zak kleren van m’n zus naar tante naar nachtopvang tot crisisopvang weer op straat bij m’n vader en uiteindelijk op t flatje waar ik 12 jaar heb gewoond. Ben toen in de voetsporen van papa de parketleggersopleiding gaan doen en op m’n 20e eindelijk ’n diploma op zak. Door mijn gebruik kon ik echter nooit lang een baan vasthouden, kwam altijd te laat of presteerde ondermaats. Ook m’n vriendin liep bij me weg, ik blowde dagelijks en wilde alleen maar sex. Ik kwam in contact met mensen die er een andere levensstijl op na hielden die ik spannend vond. Kwam in benarde situaties terecht in een drugswereld waar ik geconfronteerd werd met dood en verderf, maakte kennis met harddrugs waar het snel bergafwaarts met me ging door de verkeerde keuzes te maken.
Uiteindelijk ben ik uit deze toxische omging weggegaan en ook ergens anders gaan wonen, alle contacten langzaam laten vallen behalve met mijn cocaïne dealer, ik bleef gebruiken. Coke was m’n beste vriend geworden om samen de realiteit te ontvluchten. Mijn familie zag me steeds verder afglijden en stelde voor dat ik de kliniek in moest. Mijn eerste Herstelpoging was al gedoemd te mislukken, ik wilde alleen van de harddrugs af en dacht gecontroleerd te kunnen blijven blowen ondanks het bewijs van het tegendeel. Ik moest echt eerst mijn Rock Bottom bereiken voordat ik wilde luisteren. Met cross-addiction van misbruik in sterke drank erbij, woog ik nog maar 76 kg. met 1,94 lengte, kreeg steken in mijn hart bij het gebruik, tot het besef kwam dat elke Crack pijp wel eens de laatste kon zijn, belde ik de dokter … “Help me alstublieft”
Dat ik zelf om hulp vroeg was het kantelpunt. Ik wilde niet langer meer in isolement leven met financiële problemen, belangrijker nog, ik was mijzelf kwijt en miste mijn familie. In mijn 2e opname werd ik nederig en ging echt luisteren naar hen die het wel voor elkaar hebben gekregen om Clean te blijven, door “in verbinding” te gaan met lotgenoten en de suggesties van het “12 stappen ” programma op te volgen ben ik in gaan zien en toe gaan geven dat ik een ziekte heb: “Ik Ben Verslaafd”. Ik heb alles wat mogelijk was aangenomen om in herstel te gaan; nazorg vanuit de kliniek, zo veel mogelijk Meetings, verbinding met familie, verbinding met gelijkgestemden, carièreswitch gemaakt.
Het meest dankbaar ben ik nog dat mijn moeder over haar hart streek en mij een jaar in huis heeft genomen waar ik aan mijn herstel heb kunnen werken en een “Safehouse” had. Dat was de laatste keer dat ik haar gemanipuleerd heb, omdat ik mijn woning niet wilde opgeven, wat wel was gebeurd als ik naar een officieel Safehouse was gegaan.
Ik ben mijn Tante en Moeder zeer dankbaar dat ze mij financieel ondersteund hebben, was anders nog alles kwijt geweest. Inmiddels kan ik zeggen dat ik geestelijk gezonder ben, financiën op orde heb en zingeving in het leven heb gevonden, de vrijheid van actieve verslaving heeft me een nieuw leven gegeven en help andere herstellende verslaafden in hun reis naar een beter leven, wat mij ook weer helpt in herstel. Ik geef door wat mij onbaatzuchtig gegeven is, mijn obsessies worden hanteerbaar en heb de kalmte gevonden om met alle prikkels van ‘het leven’ om te gaan. Ik heb de kracht gevonden om aan mijn tekortkomingen te werken en mijn manier van denken aan te passen. Ik kan “De Wereld” om mij heen niet veranderen, wel “Mijzelf”
Met Liefde,
Herstellende verslaafde;
Ben
Riki schreef:
Lieve Bennie,
Wat ben ik ongelofelijk trots op jou. Je staat met beide benen op de grond en kunt er nu ook voor anderen zijn. Je hebt veel nieuwe vrienden gemaakt. Elke dag werk je keihard aan je herstel. Als naaste weet ik wat een gevecht dit voor jou is, de zucht is minder, zeg je maar het duiveltje ligt op de loer. Doordat je ze hard aan je herstel werkt blijf je het de baas. Je ben van heel ver gekomen en kijk eens waar je nu bent! Vorige maand naar de conventie in Helsinki geweest, dat pakken ze je niet meer af en je hebt al zin in de volgende. Ik ben dankbaar dat ik deel uit mag maken van jou herstel en er voor je kan zijn. Elke dag is er één, Just for today. Veel liefs Mama
Jako schreef:
Ben, je bent een kanjer, dankjewel voor je openheid in hoe je hier je verhaal deelt. Daarnaast Ben je een hele fijne mede-fellow, een voorbeeld voor anderen en Ben ik blij je te hebben mogen leren kennen. Iedere meeting weer een stukje meer. Ga zo door zou ik zeggen.
Masja schreef:
De traantjes biggelen over mijn wangen als ik dit lees Bennie.
Het raakt me natuurlijk ook zo omdat je mijn broertje bent en ik precies weet waar je vandaan komt.
Ik ben super trots op je en zo blij dat ook jij, samen met ons Mam, veel meer aanwezig bent in mijn leven.
Ik hou van jou!
Liefs je zus xxx
Naessens Mieke schreef:
Lieve Benny, ja wij kennen elkaar.
Knap hoor hetgeen je schreef, ook zeker knap welke weg jij wandelde. Natuurlijk is je moeder en tante een grote hulp geweest. Maar jij bent die elke stap nam. Gefeliciteerd op je liefdevolle weg naar jezelf toe. Ik ben blij dat ik je heb ontmoet. Tot later. Mieke
rob schreef:
dankjewel bennie voor je kwetsbaarheid heel mooi om re lezen hoe jij
je herstel leeft
Kristian schreef:
Diep respect voor je oprechte verhaal. Stay clean, en ga zo door!